Als kind ging ik op zondag met mijn ouders naar het bos. Onderweg kon ik me al mateloos verheugen op de zandpaden. Daarop zou ik met een stok enorme tekeningen gaan maken. Het idee dat je met een stok in je hand op je eigen tekening kon staan en dat deze tekening zo groot kon worden als de hele aarde zelf, maakte me verschrikkelijk blij.
En eigenlijk voel ik dat nog steeds zo. Dat wij mensen tekeningen en schilderijen kunnen maken die groter zijn en meer zeggen dan wij zelf kunnen bedenken, vind ik een wonder. Dit wonder wil ik met zoveel mogelijk mensen delen.
Omdat ik van heel jongs af aan graag tekende en schilderde heb ik veel vormen van begeleiding meegemaakt. Meestal ging die over ‘hoe’ je iets maakt. Welke verf, welke techniek, hoe de kleuren en waarom dat perspectief. Waanzinnig interessant en heerlijk om te doen. Maar mijn grote vragen over het ‘waarom’ en ‘waartoe’ kwamen weinig aan bod.
Op de kunstacademie ging het net zo. Twintig jaar oud verliet ik gedesillusioneerd de academie. Na wat zoeken vond ik begeleiding (en academie) die me op dat moment verder hielpen. En hoewel ik vol met ideeën en ambitie de academie verliet bleef de vraag ‘waarom kunstenaar’ bestaan. Pas een jaar of zeven na mijn afstuderen ontmoette ik per toeval in Italië een Duitse kunstpedagoog die me in een paar weken tijd terugbracht bij mijn vragen en samen met mij een route uitzette waar ik de rest van mijn kunstenaarsleven heel veel aan heb gehad. Het was net dat zetje dat nodig was om bij mijn eigen beeldtaal te komen en te blijven. Soms dwars tegen al het geleerde in. De reset was enorm.
Deze ervaring maakt dat ik in mijn begeleiding van andere kunstenaars steeds meer kijk naar de processen die zij als mens doorlopen. Als begeleider van mensen met een beeldende bestemming (:-)) ben ik steeds nieuwsgieriger geworden naar de drijfveren achter de bezigheid van het maken zelf. Het ‘waarom’ van ieder kunstwerk bepaalt de zeggingskracht van het werk.
Ieder werk dat met aandacht gemaakt is verbergt (of herbergt) een boodschap. Ieder door mensenhanden gemaakt werk spreekt een eigen taal. Deze taal is te lezen en te benoemen. De vragen die ik je stel dienen slechts om je werk te versterken, want dat is wat je graag wilt: je beeldtaal ontwikkelen.
In het Traject Blikopener heb ik deze wijze van beeldkijken opgenomen als training en attitude in het werkbespreken. Respect, inleving, veiligheid en heel, heel goed kijken vormt de basis van de begeleiding.
Jij als maker zoekt vaak langdurig en intensief naar het juiste beeld.
Wat wil je écht laten zien? Ik kijk, luister, stel vragen en probeer af te stemmen op dat wat je werkelijk bezighoudt en wat dit voor jou en je werk kan betekenen.
Ik loop graag een tijdje met je mee.
Francis Kilian is beeldend kunstenaar, kunstcoach en trainer.
Meer info: www.franciskilian.nl
Opleidingen :
| Academie Minerva, Groningen | 1979 – 1982 |
| HKU, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht | 1983 – 1986 |
| NLP Practisioner, IEP, Nijmegen | 2003 – 2004 |
| Phoenix , opleiding in professionele communicatie | 2011 – 2014 |
| Phoenix, specialisatie systemisch werken | 2015 |
Werkervaring naast mijn kunstenaarspraktijk:
| docent beeldend aan diverse scholen* waaronder de Vrije School Odense (DK), Mulernes Legatskolen (DK) , VUC Faaborg (DK), Vrije School Trondheim (N)*hieruit volgde een keuze voor het volwassenonderwijs: |
1986 – 1994 |
| initiator en dagelijkse leiding KROTT, Kunstskolen pa Rotvoll (Trondheim) | 1994 – 1998 |
| consulent beeldend SBA, Stichting Beeldende Amateurkunst | 1998 – 2002 |
| SMJEB, spelen met je eigen beeldtaal | 2003 – 2016 |
| ontwikkeling en uitvoering Blikopener ism Walter Baas | 2003 – 2007 |
| Blikopener | 2007 – heden |