DEERBAAR
in de Notre Dame des Arts, de Refter in Ubbergen
7,8 en 14,15 juni 2025
Hoe draag je uit wat je deert?
Wat leeft er in jou dat verteld wil worden?
Wat raakt jou in de kern?
En wat gebeurt er in de tussentijd?
Maken. Ontwikkelen. Verwonderen. Verwoorden.
Acht makers voerden rake gesprekken, werkten hard en kwamen in beweging. Er ontstonden nieuwe inzichten.
Het gaat ons over herzien, herinneren, herpakken.
“Deerbaar” is de gemene deler.
Een Oudhollands woord dat verwijst naar dat wat gevoelig is, dat wat raakt. Het lijkt op dierbaar, maar het is dieper, breder, rijker.
In deze expositie worden zielszaken zichtbaar:
dat wat gezegd, verteld en gemaakt móét worden.
foto’s Dick Doorduin
Leg maar weer terug opa, - dat begrijp je toch niet.
“Leg maar weer terug, dat snap je toch niet.”
Die woorden sprak mijn grootvader. Ik was nog een kind, in zijn studeerkamer, op het moment dat hij afscheid nam van zijn leven. Zijn wetenschappelijk werk — ongrijpbaar en vrijwel onleesbaar — vormde de kern van zijn proefschrift Analyse eener monstositeit, en werd later de belangrijkste inspiratiebron voor mijn werk.
Wat is de boodschap van dit geheimschrift, dat mij juist nieuwsgierig maakt? Hoe kan het dat ik geraakt word door woorden en taal die ik niet begrijp? Het onleesbare handschrift in mijn grootvaders dagboeken versterkt dit gevoel alleen maar.
Met dit werk laat ik zien dat ook ik in staat ben tot het creëren van ongrijpbare literatuur.
“Leg maar weer terug, opa — dat begrijp jij toch niet.”
Dick van Aalst, Nijmegen, 1962
dick.vanaalst@ru.nl
@dickies_ru_beeld
‘Analyse eener monstositeit’
Karton, acrylverf, dagboek pagina’s, magazinefoto’s
4 frames in diverse afmetingen:
108×145 cm
107×107 cm
66×44 cm
32×42 cm
n.t.k.
Het gaat prima!
Een hangend gordijn. Kijk maar niet. Of toch wel? Als Jij kijkt staat alles in het licht!
Draaiende figuren, een hangend houten kistje, aan elkaar gebonden takken met stekels en met grote doorns. Het staat open, de inhoud komt eruit. Het draait in een wervel rond, het is uit de kist is gekomen. Het is niet te stoppen, het is onomkeerbaar.
De houten figuren, hangend aan dunne draden, zwevend in de ruimte, symboliseren de innerlijke chaos die uit de kist omhoog komt.
Onbesproken. We doen net alsof het er niet is.
Een grote koperen vorm die in de ruimte hangt. Uitvergroot, zie mij! Dit is de last die op mijn schouders drukt. We doen net alsof het er niet is. We hebben het er niet over. Het gaat prima! Voor deze grote koperen vorm ligt een boek, met daarin een tekst….onbesproken.
Fleur d’Achard van Enschut, Numansdorp 1974
fleurdachard@gmail.com,
@fave.x
“Kijk maar niet”
installatie, katoen, koper, hout, draad
1.00 – 3.00 m.
“Undiscussed”
installatie, koper
2.50 x 1.50 m.
“Hier” zijn is de kunst
Een construct van karton als drager. Een kwetsbaar materiaal en toch sterk. Wat is het eigenlijk? En kan dit construct het gewicht dragen van aardewerk of stort het in?
Een kru is een plaats waar wegen elkaar kruisen, zet er ik achter en je hebt kruik. Dat vind ik mooi. Een kruik als drager van energie, als metafoor van verhalen van hier. Er zit energie in aanwezig zijn. In hier zijn. Bewustzijn.
Ik kan niet stoppen met kruiken maken. Het zijn net mensen met hun eigen geheimen, dromen en verlangens.
Yvette van der Aa, Groenlo, 1971
@werkplaats.voor.mooie.woorden
Dichtbij
installatie, aardewerk
3.00 x 2.00 m.
Insecten verdienen het om hun schoonheid te laten zien middels beeldende kunst, in de hoop dat ze niet als stront behandeld worden maar gekoesterd worden.
De schoonheid van insecten is uitzonderlijk. Al die fijne details die je met het blote oog nauwelijks opmerkt — ze worden zichtbaar wanneer je ze vastlegt. Door ze te verbeelden, toon ik hun pracht.
Met dit werk wil ik de schoonheid én de kwetsbaarheid van insecten benadrukken. Te vaak worden ze gezien als ongedierte, iets dat bestreden of opgeruimd moet worden.
Maar we zouden ze niet moeten vernietigen.
We zouden ze moeten koesteren.
Gemmy Willemars, Zeddam1955
gemmywillemars@gmail.com
Uit stront geboren en tot stront wederkeren
pastelkrijt op papier
1.50 x 1.20 m. p.st
De natuur resoneert in ons, met dezelfde wijsheid en schoonheid.
De verbondenheid tussen mens en natuur is krachtig. Stevige, grillige bomen raken me — door hun ogenschijnlijke stilstand. Diep geworteld, geaard en onderling verbonden. Hun verstilling raakt aan een verlangen dat ik als mens sterk voel, in een wereld die complex en luidruchtig is.
Al tekenend maak ik contact met mijn lichaam — waarin emoties, ervaringen en verhalen laag voor laag zijn opgeslagen.
Ik ontdekte dat de stroom die ik volg waardevol en eigen is, en dat ik kan vertrouwen op mijn intuïtie. Ideeën, vormen en materialen dienen zich vanzelf aan wanneer ik stilsta en ruimte schep. Dan weet ik haarfijn of iets klopt, of het resoneert met mijn innerlijke verlangen — of dat het slechts bedacht is.
Ingeborg Moerkerken, Papendrecht, 1975
ingeborg.moerkerken@gmail.com
Her-Inneren
Installatie, wandvullend
3.00 × 3.00 m
n.o.t.k.
Waar chaos verstilt door eenvoud
In een wereld die in brand lijkt te staan, onderzoek ik hoe wij ons — als toeschouwer — kunnen verhouden tot de chaos om ons heen.
Door te haken — een techniek vol herhaling en vaste patronen — ervaar ik momenten van stilstand en bezinning. De regelmaat biedt rust, een ontsnapping aan de grilligheid van buitenaf.
De gehaakte steken versmelten met het onvoorspelbare karakter van vilt. Zo belicht mijn werk de spanning tussen controle en overgave, tussen structuur en chaos — en nodigt het uit tot reflectie op onze plek in een ontwrichte wereld.
Karin Winkel, Sliedrecht 1963
karin.winkel@kpnmail.nl
karinwinkel.nl
De draad oppakken
installatie, wol, katoen, hout
0.10 x 0.10 m./0.20 x 0.30 m./ variërend
Nou meid, maak er wat van !
Mijn werk is een reflectie op thema’s als identiteit, verbondenheid en persoonlijke groei. Het onderzoekt hoe onze afkomst, cultuur en levenservaringen ons vormen, en hoe die processen bijdragen aan het ontdekken van wie we werkelijk zijn. De overtuiging dat echte verbondenheid voortkomt uit een stevig verankerd zelfbewustzijn is daarbij een rode draad.
Deze zoektocht naar verbinding komt in mijn werk tot uiting via textiel — zowel als materiaal als in symbolische zin. Textiel staat voor verhalen, herstel, verbinding en expressie. Mijn beeldend proces is een gesprek met deze verhalen, gevoerd vanuit een intuïtieve benadering van kunst en leven.
Het gebruik van stoffen, draden, linten en andere textiele elementen symboliseert de kracht van verbinding: het scheppen van harmonie uit verschillen en het verrijken van het zelf door het integreren van ervaringen. Deze verbindingen brengen kracht en zachtheid samen in een hoopvolle boodschap: juist door aandacht te geven aan onze verhalen en onze eigen kleur ontstaat er iets essentieels.
Een zacht maar krachtig antwoord in een soms harde wereld.
Trijnie Anema, Apeldoorn 1957
anematrijnie@gmail.com
@trijnieanema
Nou meid, maak er wat van!
installatie, textiel, 1.00 x 3.00 m.
n.o.t.k.
vier objecten, 0.60 x 0.40 / 0.20 x0.30 / 0.20 x 0.30 / 0.10 x 0. 10 m.
Voorál Voelen
Al lange tijd heb ik katten- en hondenharen in zakken in de kelder liggen. “Jakkes’,hoorde ik regelmatig vrienden hierop reageren. Terwijl ik het van het begin af aan prachtig materiaal vond.
Het voelt heel divers: hard, zacht en het vilt soms heel goed, soms valt het uiteen en soms heeft het te veel bobbels.
Ik vind dat alles wel een spannend gegeven: iets lijkt niet wat het is, de ander op een verkeerd been zetten.
Dat mooie lapje is niet braaf van een schaap, maar van een langharige kat of hond..
Tineke Mouthaan, Oosterhout 1960
Voorál Voelen
katten-en hondenhaar, verhuisdeken, bank, knaapje
Zitbank en wandkleed
4.00 m. x 1.60 m.
n.o.t.k.
Werk 2, jas, 1.00 x 1.40 m.
n.o.t.k.