Expositie Shelter in de Notre Dame des Arts, de Refter in Ubbergen
2 en 3 December kunt u de expositie ‘Shelter’ bezoeken in Ubbergen.
In deze tijd is het thema Shelter heel actueel.
Vijf makers maakten omzwervingen in hun geschiedenis, hun omgeving, de natuur of in zichzelf.
Ze onderzochten wat overblijft, waar zij beschutting vinden en wat verteld wil worden.
Deze expositie geeft een weerslag van het proces dat ze dit jaar hebben doorlopen.
De grote vraag die de kunstenaars bezighoudt is : ‘Waar vind ik shelter?’
2 en 3 december
13.00 – 17.00 uur
foto’s Dick Doorduin
Beweging van binnen naar buiten
Andrea Elbin, Glandorf (D) 1964
Papier, aquarelverf, acrylinkt, kleurpotloden
Diverse formaten
In een organisch geheel als een groep onderwaterplanten of een koraalrif -dat uit verschillende elementen is samengesteld en waar ieder element een eigen karakter heeft- zitten holletjes en schuilplekken maar ook uitgangen en vrije ruimte. Er is altijd ergens donkerte en ergens licht. Draadachtige vormen die soms slechts een kant en soms alle kanten op gaan komen veelvuldig voor. Het zijn dunne draadjes of blaadjes van planten, tentakels van insecten of onderwaterdieren
In de holen trek ik me terug en kom dan weer tevoorschijn om verbinding te zoeken met de ander. Mijn werk laat het voorzichtige aftasten zien.
Een schuilplek voor kwetsbare en gevoelige momenten.
‘Men moet de dingen de eigen stille ongestoorde ontwikkeling laten, die diep van binnen komt. Die door niets gedwongen of versneld kan worden’.
Rainer Maria Rilke
Fernweh
Fernweh
Olga Bos, Heerlen 1961
Gemengde techniek acrylverf, potlood, oilbar, houtskool, collage op papier
Man en kind 1.00 x 2.00 m Naakt. 1.50 x 2.10 m
Vrouw. 1.50 x 2.40 m
Vier op zichzelf staande verstilde figuren komen langzaam in contact met hun wilde natuur.
De een schoorvoetend, de ander met een groter gebaar. Loskomen gaat niet middels een uitbraak van volledige overgave of totale uitbarsting.
De figuren blijven zichzelf. Het toegeven aan de ware natuur is een proces dat zich niet laat versnellen. Het zal een langzaam ontvouwen zijn.
Zegen mij niet, zoek mij niet
Zegen mij niet, zoek mij niet
Rosa de Rijk, Groningen 1994
Wol, tuftdoek, lijm, vilt
1.35 x 1.35 m.
Zegen mij niet, zoek mij niet gaat over een verlangen naar vluchten uit de werkelijkheid, de realiteit naast je neer willen leggen en bezweren in een poging je veilig te voelen. Naar een zachte fantasiewereld zonder confrontatie, angst en verdriet.
Die wereld lonkt, wiegt en brengt vergetelheid, maar is ook gevaarlijk omdat hij je wegroept uit de echte wereld.
Onbevangen
In het verleden
ligt het heden
In het nu
wat worden zal
Willem Bilderdijk
Onbevangen, serie
Sibia Christiaens, Molenhoek 1962
Hergebruik borduurlappen, stof, borduurgaren, wol
Verschillende vormen van c.q. 15 x 10 cm
Pas als er beweging ontstaat komt er groei en kan ik zijn.
Op zoek mogen en kunnen gaan naar beweging beschouw ik als een groot goed. Het welbevinden van kinderen heeft mij in mijn leven zowel privé als in mijn werk beziggehouden. In contact met kinderen zie ik de puurheid die mij wijsheid geeft. Als ik puurheid en wijsheid samenvoeg in mijn werk voel ik me onbevangen. Creëer ik als vanzelf, speel, begrens, onderzoek en vertrouw ik op wat er ontstaat.
Ik voel me vrij.
Over de lichtheid van het bestaan
Floating, installatie
Simone van Wieringen, Stoutenburg 1969
Videoprojectie, geluidsopname, sculpturen van rijstpapier met was
Tijdens het zwemmen in buitenwater ervaar ik de lichtheid van het bestaan. Met name als ik drijf op mijn rug in het water. Dat gaat vanzelf, daar hoef ik niets voor te doen. Ik voel me gedragen en gesteund en de zwaarte glijdt van me af en lost op.
Daar in het water ben ik licht, gewichtloos.
Ik drijf, ik zweef.