Verwildering
‘De natuur kent het grote geheim en glimlacht..’
Victor Hugo.
In de tuinen van de voormalige tuinbouwschool van Frederiksoord, in Drenthe, laten 16 beeldend kunstenaars zich inspireren door het voortschrijden van de tijd en de kracht van de natuur die steeds weer overwint op menselijk ingrijpen.
Een onbegonnen gevecht, lijkt het, van die kwetsbare mens.
En toch putten vrijwel alle kunstenaars hoop uit de wetten van de natuur.
De tuinen zijn gratis toegankelijk. Wij zijn aanwezig op za en zo dagen van 13.00-17.00 uur
en te vinden in de kassen, (ingang Perenallee)
De Tuinbouwschooltuin
Majoor van Swietenlaan 15
8382CE Frederiksoord
De tuinbouwschooltuin maakt onderdeel uit van de Koloniën van Weldadigheid.
4,5 / 11,12, / 18,19 / 25,26 juni van 13.00 – 17.00 uur
foto’s Dick Doorduin
Laat je meevoeren
De sporen op de ramen van de kassen vertellen een eigen verhaal. Een barst in de ruit wordt een horizon en een blaadje een boom.
Wanneer het zonlicht op het eind van de middag door de ramen van deze kassen schijnt geeft dit een extra dimensie.
Het beeld gaat leven.
Er gaat voor mij een troostende werking uit van de schoonheid van de natuur.
Mijn fascinatie voor water, stroming, licht en reflectie komt tot uiting in mijn werk.
Langs de ultramarijnen weg nodig ik je uit om naar het water te komen.
Wat gebeurt daar, welke kant gaat het op?
Andrea Hofsteede, Eindhoven 1964
E: a.p.hofsteede@gmail.com
Watervast multiplex, linnen, was, pigmenten ultramarijn en lithopoon, epoxy
drie meter pad van tegels formaat (13 * 13 cm)
Soms is er zoveel buitenkant dat je de binnenkant niet meer ziet
Worden mensen die zich kleden conform de regels anders behandeld dan mensen die minder tijd aan hun uiterlijk besteden?
Krijgt een boom meer aandacht van zijn omgeving, valt de regen liever bij een verfraaide boom dan bij een boom die doodgewoon zichzelf is?
Angela Jongerius, Woerden 1972
E: a.jongerius72@gmail.com
Mooi, mooier, mooist
installatie, diverse keramische objecten. per stuk 20 x 30 cm.
A safe place
Thuis is waar het groen is, waar aarde is, waar ik naar buiten kan om sporen achter te laten en die te koesteren
Ans Bakker, Zwartsluis 1963
E: ans-bakker@kpnmail.nl
A safe place
glas, aarde
150 x 150 cm
De natuur polijst alles tot de werkelijke vorm
Tabula Rasa. De Mariabeelden zijn dik ingesmeerd met leem, de vorm van het oorspronkelijke beeld is bijna niet zichtbaar. De beelden worden blootgesteld aan het Nederlandse weer.
Regen, zon en wind zorgen voor het langzaam tevoorschijn komen van het oorspronkelijke beeld. De regen spoelt het schoon, de wind en de zon droogt het en laten het barsten om het zo te ontdoen van alle laagjes die niet van belang zijn.
Alma Mater. De Maria en kind liggen in een bedje van mest, als voeding voor de grond waarop wij leven. Ze wachten op de torretjes en andere beestjes die afkomen op de mest. Maria verplaatst zich ongevraagd in haar omgeving.
Bouwien Bonkes, Emmen 1975
E: b.bonkes@gmail.com
Tabula Rasa, installatie
gips, leem, hout.
p.st 18 x 18 x 150 cm
Alma Mater
klei en mest.
45 x 120 cm
Gedragen worden. Of niet.
Piëta komt van pietà en betekent ‘compassie, piëteit’ en laat meestal een lijdend lichaam zien dat gedragen wordt door een geliefde.
De Japanse sierkers bood zich direct aan om beschutting te bieden aan een kleine piëta.
Dit beeld vroeg om een aanvulling, iets dat erop volgt of eraan voorafgaat en ik zag troostzoekers voor me, in een serie van zeven ‘niet-gedragenen’.
Zij moeten zichzelf staande houden: de non-piëta.
In de kolonie der Weldadigheid.
Els Koelewijn, Eindhoven 1957
E: elskoelewijn@xs4all.nl
non-Piëta, installatie
boomstammen en keramiek
20 x 20x 175 cm, 7 maal
Piëta
boomstammen en keramiek
40 x 60 x 30
Ontroerende sporen van leven
Op papier wordt er veel van ons leven vastgelegd; geboorte, dood, huwelijk, diploma’s.
Voor mij zijn dit ontroerende sporen van een leven.
Het zijdepapier staat voor mij voor fragiliteit en tijdelijkheid, vergelijkbaar met een kort moment van geluk en schoonheid zoals de bloei van kersenbloesem.
Met de vloer van schelpenzand wil ik de kijker ervan bewust maken dat ieder zijn sporen achterlaat, de volgende zal die sporen weer vervagen of uiteindelijk doen vergeten.
Ondanks de lelijkheid die er is op deze wereld, mogen we proberen oog te houden voor de schoonheid van het moment en onbelangrijke zaken los te laten.
Erna Simis, Amstelveen 1968
E: info@ernasimis.nl
Moving traces
zijdepapier, schelpenzand
Installatie 4.40 bij 3.40 meter
Verwildering kan een verademing zijn
Iedereen heeft contacten en onderhoudt deze wel, of niet. Wat is voor jou belangrijk binnen je contacten? Heb je ze allemaal nodig of mogen ze ook in je gedachten en in het verleden blijven?
Ik wil laten zien dat je zelf invloed hebt op wat je wilt onderhouden en wat niet.
Verwildering kan ook een verademing zijn als je relaties loslaat in plaats van ze krampachtig vast te houden.
Hoe ga jij om met je contacten? Wil je iedereen wel blijven zien en spreken?
Geertje Wezelman, Sint Maartensvlotbrug 1976
E:info@geertjewezelmanfotografie.nl
Natuurlijk verloop, installatie
keramische vormen
diverse hoogtes, plm 40 cm
Een schakel in het grote geheel
De identiteit van een individuele persoon is opgebouwd uit structuren van voorgaande generaties en wordt verder vormgegeven en weer doorgegeven aan volgende generaties.
Zo ben je dus altijd een schakel in een groter geheel.
Aan de andere kant is er het verlangen om juist los te komen van die ketting. Het verlangen te ‘ontbinden’ in een zoektocht naar rust en afzondering. Ik vind die rust en afzondering vaak in de natuur.
Van daaruit ga ik een herstelde verbinding aan met de omgeving.
Janny Mensen, Peize 1969
E: jannymensen@euronet.nl
Interconnectief, drieluik
mixed media, (hout, fototransfer, garen en natuurlijke materialen)
70 x 100 cm
Interconnectief, installatie
mixed media, (hout, fototransfer, garen en natuurlijke materialen)
op ramen van de kassen 7 x 2 meter
Stil in mij
Stilte is een ruimte die zich in mij bevindt. Ik kan daar altijd heen.
Stilte is daar waar balans is tussen Yin en Yang, donker en licht, wit en zwart, kortom alle tegenstellingen die aanwezig kunnen zijn.
Ik zoek de synergie van dit alles.
Kan je in deze ruimte de verbinding voelen met de natuur om je heen en de stilte en rust in jezelf, jouw innerlijke ruimte? Verandert er iets in jou op deze plek?
Jeannet Braafhart, Epe 1966
E: solo.ontwerp@kpnmail.nl
Stil in mij
gedroogde duizendknoopstengels, acrylverf
15 x 5 x 2 meter (l x b x h)
Dat wat je beleeft laat sporen na
De keramische objecten zijn op doorreis en strijken in de maand juni neer in de tuin van de tuinbouwschool. Tijdens het reizen zijn ze overgeleverd aan de elementen. De sporen vertellen het verhaal achter hun reis.
De keien lijken onverzettelijk, maar ze zijn wel degelijk in beweging. Dat er zoiets wonderlijks gebeurt als stenen die zich verplaatsen vind ik hoopvol.
In mijn werk ‘Moving Stories’ laat ik aan de hand van keramische keien zien dat wat je beleeft in je leven sporen nalaat.
Het vormt je tot wie je bent.
Sommige sporen zou ik misschien het liefst willen uitwissen maar ik weet dat de sporen onderdeel van mij zijn. Dat ze niets afdoen aan wie ik ben en mij juist verrijken en versterken.
Joke Visser, Dordrecht 1958
E: creatief@atelierdeontmoeting.nl
Moving Stories
installatie, 7 tot 10 keramische keien
elke kei is plm 35 x 25 x 25 cm
Rauwe realiteit gevangen in troostende omarming
Achter façades van mensen en huizen gaan vele werelden schuil. En zo biedt de stad een schat aan verhalen.
Het leven met al zijn prangende thema’s heb ik verwerkt in de huid van deze figuren door gebruik te maken van verpakkingsmateriaal en nieuws uit de wereld; oorlog, ziekte, rouwadvertenties, misdaad, kunst, literatuur, politiek en liefde.
Diezelfde huid heb ik vervolgens afgedekt met geschilderde onschuld. Onder de opperhuid zitten zodoende allerhande verhalen die tegelijkertijd via mijn figuren worden geëxternaliseerd.
Ik probeer het leed te bedwingen door het letterlijk weg te plakken, bovenop de wereld vol ellende schep ik een nieuwe wereld zodat er een nieuwe troostende werkelijkheid ontstaat
Marjan Beumer, Groningen, 1970
Façade
mixed materials, papier-maché, verpakkingsmateriaal, acrylverf.
geraamte: hout en kippengaas.
beeld 1: 60x60x175 cm,
beeld 2: 80 x 75x 165 cm.
De mens in een eveneens kwetsbare, soms verwilderde natuur
De overwoekering in de kassen van Frederiksoord is indrukwekkend.
De mens geeft geen sturing meer, grijpt niet meer in.
De gewassen verdwijnen, de sterkste onkruiden overleven de kwetsbare.
De gebroken vervuilde ruiten, het onbegaanbare, de lichtinval: ik zag mysterie, verval en schoonheid tegelijkertijd.
In alle schilderijen is het meisje aanwezig. Naakt.
Ik ken dat meisje. Ik leef in de natuur en verwonder me. Voel me beschermd door de natuur en kwetsbaar tegelijk.
Het meisje is onbevangen en stoer.
Wij allen zijn dat meisje.
Marjan Kok, Vlaardingen 1954
E: marjankok7@gmail.com
Kwetsbare mens I, II, III en IV
acrylverf op doek
110 cm x160 cm
Een herkenbare onwerkelijkheid, magisch en bizar
Met mijn werk probeer ik een andere werkelijkheid te raken, een surrealistisch poëtisch landschap dat intuïtief ontstaat.
Want wat als je geen verbinding kunt maken met de natuur?
Als de natuur slechts als ‘buiten’ wordt ervaren?
Wat doet de verbeelding dan?
Ontstaat er dan een eigen werkelijkheid, een fantasiewereld?
Marleen Remy, Nijmegen 1959
E: ma.remy@hetnet.nl
Verbinding en vervreemding, installatie
foto op canvas (120 x 80 cm); kanten stoel (80 x 50 x 50 cm); vitrage (600 x 80 cm)
en 20 miniatuur beeldjes
Het lef hebben om te gaan staan
Gegroefd, getekend, gekerfd, gerimpeld: sporen laten zien wie je nu bent.
Lagen die je koestert en lagen die je niet meer wilt volgen.
Lagen die bepaald zijn door opvoeding, cultuur, subcultuur, religie, maatschappij, karakter, ervaringen, gebeurtenissen, herinneringen en emoties.
Tijd voor nieuwe sporen. Als mens heb je de keuze om je eigen spoor te gaan volgen. Het is het verdwalen, verwilderen, vervreemden en soms ook weer het terugkeren in oude hardnekkige sporen om van daaruit weer nieuwe zijsporen in te slaan.
Miranda Bosman, Genemuiden 1973
E: miranda@smoez.nl
Spoorlagen, installatie
gemengde materialen, (textiel, garen, veren, bamboe)
200 x 180 cm
De natuur dopt haar eigen boontjes wel
De natuur zegeviert altijd. De mens kan nog zo zijn best doen om de natuur onder controle te krijgen, de natuur heeft alle tijd en wacht rustig het geschikte moment af om verder te groeien.
Mensen denken alles naar hun hand te kunnen zetten en een tijdje denken dat dat lukt maar uiteindelijk wint de natuur.
De natuur zit zo ingenieus in elkaar dat wij dat geniale niveau nooit en te nimmer zullen evenaren.
En: de natuur kan heel goed zonder ons, maar wij niet zonder natuur.
Nina Veluwenkamp, Sneek 1965
E: ninaveluwenkamp@gmail.com
Experiment I
Experiment II
installaties, mixed media
Zover kunnen zien dat je niks ziet. Nieuwe ruimte.
Ik heb gezocht naar mijn vergezicht, of liever genoemd uitzicht.
Een totaalbeeld wat die ruimte zou kunnen geven om ook de kijker verbinding te kunnen laten maken naar het Noarderleech
Daar bij het Noarderleech is een deel van mij dat ik altijd meedraag. Daar ligt mijn DNA en dat is mijn connectie met de natuur.
Een zelfportret van vlakken, tekens en lijnen. Een spel waarbinnen ik mijn natuur zichtbaar maak en waar ik de kijker verleid om na te denken over ‘zijn of haar eigen natuur’.
Rineke Bootsma, Leeuwarden 1971
E: info@bootsmadesign.nl
Dit is mijn natuur I
mixed media – fotografie, acryl, blockprint- op katoen
120 x 200 cm
Dit is mijn natuur II
mixed media – fotografie, acryl, blockprint- op katoen
120 x 200 cm